Met zijn woest plukkend haar en stoere 3D-bril is Plukman de geliefde, onomstreden beschermheer van Filmfestival Pluk De Nacht, en staat hij de Pluk-organisatie onvoorwaardelijk bij in de strijd tegen criminaliteit, ongelijkheid en technische mankementen. Althans, dat is Plukman als je het aan Plukman vraagt. Maar schijn bedriegt. In gesprek met zijn geestelijk vader Niels Popkema leren we dat Plukman’s zelfbeeld niet helemaal overeenkomt met de werkelijkheid. En zoals oudere Pluk deelnemers hem herinneren. Hoe zit dat?

Ik ontmoet Niels op Het Stenen Hoofd, overdag, lang voordat zijn creatie ten tonele verschijnt. Immers, het festival begint pas ’s avonds en ook superhelden werken gewoon in diensten. Maar daar was het Niels ook juist om te doen. “Plukman wil niet dat ik met de media praat, niet over hem althans, en al helemaal niet in zijn bijzijn. Hij wil koste wat kost zijn onbesmette superhelden status in stand houden. Ik wil juist proberen een wat genuanceerder beeld van hem te geven. Ik ben trots dat hij weer terug is. Het is het afgelopen jaar voor ons niet altijd even makkelijk geweest. Het incident in 2013 heeft veel oude wonden opengehaald, bij Plukman zelf, maar ook bij mij. Ik vind dat het Pluk-publiek een verklaring schuldig is waarom er al die tijd niets van Plukman is vernomen. Wat zijn verhaal is.”

Nou, dat verhaal gaat als volgt. In 2013, tijdens de tiende editie van Pluk De Nacht, kwam er een abrupt einde aan wat de eerste 3D-film vertoning op Pluk had moeten worden. Tijdens zonsondergang, op de openingsavond, dook daar plotsklaps Plukboef op bij de projector. Plukman wilde hem grijpen maar het lukte niet. Hij verstijfde, wist zich geen raad. Plukboef trok de filmrol uit de projector, rende met de rol onder z’n arm het terrein af en verdween in de donkere straten van Amsterdam. Plukman stond erbij en keek erna: op zijn eigen Stenen Hoofd verslagen door zijn aartsvijand, hoe kon hij het dit laten gebeuren? Het publiek had al hun hoop op hem gevestigd, maar hij huilde. Dat hij niets meer voor ze kon betekenen. Dat ze maar naar huis moesten gaan. Hij had gefaald. Dat de jongens dus toch gelijk hadden gehad.

Om dat laatste te begrijpen moeten we terug naar Plukman’s jeugd. Niels legt uit: “Plukman is geen onderdeel van de Marvel-familie. Of de DC. Zo simpel is het. Hij is gecreëerd door een onafhankelijke, non-conformistische ontwerper. Plukman verdedigt de belangen van de filmkunst. In die tijd vroeg de strijd voor de filmkunst om een Plukman met gewone 2D superkrachten. En die heb ik hem dus ook gegeven. Kinderen zien het onderscheid niet, en de kleine Plukman werd gewoon opgenomen in het Verbond van Jonge Superhelden. Hij keek al snel op tegen Batman, die hij als zijn grote broer beschouwde; de invloed van Batman zie je tot op de dag van vandaag in Plukman terug. Maar naarmate de jongens ouder werden won stoerdoenerij van de andere superhelden het van de onschuld van Plukman. Plukman kon zichzelf niet meer zijn en Batman zag dit. Hij vond dat hij Plukman tegen zichzelf moest beschermen en zette hem uit het Verbond van de inmiddels volwassen Superhelden.”

Niels vertelt dat Plukman woest was. Hij wilde zijn afkomst niet verloochenen, laat staan zijn zaak, maar hij weigerde te geloven dat hij een antiheld zou zijn. Hij moest en zou terugkeren in het Verbond van Superhelden. Hij zou ze laten zien dat hij stoerdoenerij niet schuwde om te vechten voor de belangen van de filmkunst. Hij zou zijn geestelijk vader trots maken. Plukman nam een baan aan als superheld op het Pluk De Nacht Festival. Daar ging namelijk al een tijdje het gerucht ging dat een Plukboef het op de hoofdfilm van de jubileum editie had gemunt. En zo geschiedde.

Na De Grote Plukroof zwierf Plukman lange tijd rond. Gedesillusioneerd, gegeneerd, zonder baan, zonder superhelden status, zonder niets. Niet lang geleden, schijnt, werd hij gesignaleerd bij het Magneet Festival, verward en verloren. Maar daarna was het weer stil. En soms dook hij dan plotseling weer ergens op, in een net iets andere gedaante; hij was tenslotte superheld zonder copyright. Hij was een superheld met 3D ambities in een 2D lichaam.

“Toen ik dat besefte”, zegt Niels, “wist ik hoe ik als zijn geestelijk vader hem zijn eigenwaarde en geluk kon teruggeven. Hoe ik kan goedmaken datgene wat ik hem, lang geleden, te kort heb gedaan. En ik wist ook hoe ik hem dat ging brengen. Op midzomernacht, na zonsondergang, samen met Plukman’s oude vriend Batman, projecteerden we het Pluk-signaal op het grote grijze gebouw naast Het Stenen Hoofd. We hoefden niet lang te wachten. Daar kwam hij aanvliegen, vol van weemoed. ‘Plukman’, zei ik, ‘Deze is voor jou.’ En ik gaf hem mijn eigen 3D-bril. Zo’n stoere 3D-bril uit de echte mensenwereld, met witte randen en groen-rode glazen. Plukman glunderde.”

Vanaf toen was alles anders, Plukman is een superheld als nooit tevoren. Een superheld met 3D-bril, in staat tot superheldendaden waar hij al die tijd alleen maar van kon dromen, hij kan nu met volle overgave strijden voor de belangen van de filmkunst. Een superheld die 3D-boeven kan arresteren en gestolen 3D-filmrollen weer kan terugvinden.

En raad eens? Ja, Plukman is weer lid van het Verbond van Superhelden, waar stoerdoenerij nog steeds hoog in het vaandel staat. Net op tijd voor Pluk De Nacht 2014. Plukboef, je bent gewaarschuwd.

Voetnoot: Plukman kon vanwege verplichtingen elders helaas niet meewerken aan dit artikel. In een eerste reactie laat hij weten zich niets van een Grote Plukroof te kunnen herinneren en niet anders weet dan dat hij sinds jaar en dag, met woest plukkend haar en een stoere 3D-bril, de geliefde, onomstreden beschermheer van Filmfestival Pluk De Nacht is en de Pluk-organisatie onvoorwaardelijk bijstaat in de strijd tegen criminaliteit, ongelijkheid en technische mankementen.

This short story was published in August 2014 for Daily Pluk, the online newspaper for Pluk De Nacht Filmfestival 2014 in Amsterdam.